5 настай байхад минь аав их зүйлийг мэдэгч,
6 настай байхад минь аав чиний ааваас ухаантай,


8 настай байхад минь аав үнэндээ бүгдийг мэддэггүй,

10 настай байхад минь аавын өссөн тэр үед бүх юм өөр байсан.
12 настай байхад минь яг үнэндээ аав энэ талаар юу ч мэдэхгүй.
Тэр хэдий хөгшин ч өөрийн хүүхэд насаа санадаг.
14 настай байхад минь аавд анхаарал халамж битгий тавь, тэр өтөлсөн.
21 настайдаа Хм, Бурхан минь тэр болзоонд явахаас хоцрогдсон гэдэгт итгэлтэй байна.
25 настай байхад аав энэ талаар маш бага мэдэж байгаа ч дараа нь тэр чадна.  Яагаад гэвэл тэр энэ орчинд удаан байсан. 
30 настай байхад:  Магадгүй бид ааваас юу бодож байгаа тухай асууж болох юм.  Энэ бүхний дараа аавд олон ажил байсан юм.
35 настай байхад:  Би аавтайгаа ярилцах хүртэл ганцаараа хийхгүй байсан.
40 настай байхад Би аавыгаа энэ бүгдийг яаж жолоодож, тэргүүлж байсныг гайхдаг юм.  Аав минь ухаалаг, маш их туршлагатай байсан.
50 настай байхад хэрэв аав минь одоо энд байсан бол би бүгдийг өгөх байсан. Аав минь байсан ч болоосой. Гэвч би түүнтэй ярилцаж чадсан. Би аавдаа хүндэтгэлгүй ханддаг байсан нь ямар харамсмаар зүйл вэ?